Een persoonlijke uitnodiging van de huisarts

In de brievenbus lag er een brief van mijn huisarts. Dat associeer ik altijd met slecht nieuws (lees: dure nota's), maar het was eigenlijk een vrij interessante mededeling. Dokter De Bruijn kondigde aan dat hij na 33 jaar in dezelfde praktijk zou stoppen. Hij bedankte voor alle jaren dat hij voor ons, de patiënten, had mogen werken: '..Dankbaar ben ik dat ik in staat ben geweest om u in deze jaren te kunnen en mogen bijstaan bij het leed maar ook bij het lief dat op dit pad voorbij kwam.'

De brief stond vol beleefdheden en eindigde met een uitnodiging: Vier hele middagen zijn mijn medepatiënten en ik welkom om afscheid te nemen. Bijkletsen. Uitzwaaien. Ik hoefde er niet eens een afspraak daarvoor te maken, stond er tussen haakjes.

In de envelop lag nog een brief. Van de nieuwe arts, die dokter De Bruin gaat vervangen. Dokter De Jong werkt al jaren in de praktijk, om alles van zijn voorganger te leren. 'Hoewel ik de huidige werkwijze in de praktijk niet drastisch zal gaan aanpassen, sta ik open voor uw ideeën om te praktijk te verbeteren' schrijft hij voorzichtig.

Het contrast met het zorgsysteem waarmee ik ben opgegroeid kan niet forser zijn. In Zweden zie je dezelfde dokter meestal geen tweede keer. Huisartsenpraktijk? Nee, dat hebben we in principe niet. Wel zogenoemde 'estafettedoktoren'. Door het dokterstekort worden ze voor korte periodes ingehuurd , en trekken ze zo van de ene zorgverstrekker naar de andere. Dat is niet alleen onpersoonlijk en onzeker voor de patiënt. Voor de zorginstellingen is dit een ongelofelijk dure opzet.

De Zweedse zorg is op een aantal vlakken de beste ter wereld volgens internationale ratings, als het gaat om bijvoorbeeld bestrijding van hele ernstige ziektes. Benchmarking-instituut Health Consumer Powerhouse concludeert in hun 'Euro Health Consumer Index' report dat 'The Swedish score for technically excellent healthcare services is, as ever, dragged down by the seemingly never-ending story of access/waiting time problems, in spite of national efforts' en plaatst het Zweedse stelsel als nummer 12 uit 35 Europese landen.

Nederland staat op plek een.

De reden? De snelle hulp bij de huisarts, de relatief dure verzekeringen of de grote keuzevrijheid voor de patiënten zijn allemaal onderdelen van het antwoord. Hoe het precies in elkaar zit, daar ga ik me dit jaar in verdiepen.

Ik wist al dat 2019 het jaar zou worden waarin ik echt het Nederlandse zorgstelsel zou induiken als journalist (said no one ever). De wonderlijke brieven van dokter De Bruin en dokter De Jong kan ik als niks anders beschouwen dan een uitnodiging voor die zoektocht.