Misschien heb ik ook jouw leeftijd opgezocht

Luisteren, doorvragen en aanpassen - dat is wat je moet doen als je een fatsoenlijke baan wil veroveren. We leren heel snel dat je als werkkracht doelgroepgericht moet denken, anders gaat niemand iets van je kopen.

Als tamelijk nieuw op de Nederlandse journalistenmarkt doe ik mijn uiterste best om in te passen. Om uit te steken. Hoe ziet er de markt uit; wat voor journalisten willen ze; hoe kan ik bijzonder op een normale manier doen?

Ik denk dat alle journalisten in dit land iets aan mij kunnen leren. After all zijn ze wat ik niet ben: autochtoon. En ze hebben het allemaal voor elkaar, toch? Als ik mezelf niet zou inhouden zou er een eindeloze stroom vragen komen van mij aan journalistenvrienden, redacteuren, vakbonden, loopbaancoaches en ZZP-adviseurs. Omdat het zo belangrijk is om goed te luisteren, open te staan, jezelf kwetsbaar tonen en jezelf aanpassen. Doe je dat niet, dan kan je dat alleen maar jezelf verwijten.

Kort geleden vroeg ik advies aan iemand die bijna tien jaar jonger was dan ik, die bijna niks heeft met journalistiek en amper professionele ervaring heeft. Wat ie wél had? De persoon is Nederlands. Ik begreep toen dat deze nederigheid van mij te ver is gegaan. Niet dat ik niks zou kunnen leren van iemand die jonger is dan ik. Maar ik was waarschijnlijk vergeten wat ik in de laatste 15 jaar heb gedaan en zou mijn eigen CV moeten lezen als herinnering. Die is voor zover ik weet alles behalve leeg.

Vreemdeling zijn in een land doet iets met je zelfbeeld. Ongeacht dat het vaak ook heel leuk is om in een ander land te wonen. Maar het gevoel dat alle andere mensen het beter weten eet je op van binnen. Wat overblijft is een extreem gehoorzaam persoon die denkt dat iedereen volwassen is terwijl ze zelf stage loopt voor de zesde keer.

Zelfs ik maak dit mee. Zelfs ik, die er Nederlands uitziet en van Westerse afkomst ben. Met een achternaam die positieve aandacht krijgt. Ik ben geen buitenlander met de ‘verkeerde’ haarkleur of met een achternaam die mensen volgens onderzoek liever naar Meijer zouden veranderen bij een sollicitatieronde.

Het menselijke brein heeft een neiging om zo hard te focussen op wat we missen dat de tunnelvisie een beperking wordt, hoorde ik pas in de geinige podcast Hidden Brain. Dat lijkt te kloppen. De vraag is maar hoe je daar vanaf komt. Is dat wenselijk, als je goed wilt inburgeren?

Ik probeer nu zachtjes mijn brein te resetten. Af en toe zoek ik de leeftijd op van mensen die ik tegenkom om te beseffen: Nee, ze is niet ouder dan ik, juist andersom. Misschien heb ik ook jou gestalkt om te zien wanneer je verjaardag is.

Het buitenlander-zijn heeft naar schatting tien jaar van mijn waargenomen intellectuele leeftijd gesloopt. En dat dus niet op de young at heart-manier verbonden aan een leeftijdscrisis. Maar met als gevolg dat je gek genoeg denkt dat je weer stagiaire bent. Terwijl je in het verleden zelfs een eigen stagiaire hebt gehad.