Waarom de one-hand man show?

Als het in de krant staat is het echt een ding. En niet gewoon iets in je (lees: mijn) hoofd. Ik heb het natuurlijk over mannen die compleet oververtegenwoordigd zijn onder mensen die kinderwagens vasthouden met één hand. Waarom doen ze dat?

De eerste keer dat ik deze theorie tegenkwam was toen een groep mensen in een bar er achter kwam uit welk land ik kom. Hun eerste reactie: 'Daar houden mannen de kinderwagen met twéé handen vast!!' Wat niet het geval zou zijn in Nederland. Ok, dacht ik, weer wat geleerd.

Daarna begon ik deze theorie natuurlijk overal tegen te komen in de praktijk. Nu ook Paulien Cornelisse hierover heeft geschreven weet ik dat het een feit is. Internet biedt trouwens ook een aantal getuigenissen hierover. Maar geen antwoord op de vraag waarom ze dit doen.

Volgens Cornelisse betekent de losjes zwaaiende hand dat de vader 'nog best, onder het duwen, een vrouw zou kunnen redden. Of aan een liaan slingeren, op weg naar je man cave met gave elektronicaspulletjes'.

Mijn eigen empirische onderzoek toont gelijksoortige resultaten. De mannen zijn bang dat ze huiselijk, zwak of misschien zelfs werkloos overkomen als ze al te toegewijd zijn aan het voertuig van het kind!

Dat vind ik curieus. Kort geleden interviewde ik een Zweedse arbeidsbeleidsonderzoeker. Ze had het veel over dat je in de binnenstad van Stockholm overal lattepappas ziet en dat zorgen voor je kind heel hip is geworden onder mannen. Die kijk op mannen staat in fors contrast tot de theorieën over de Nederlandse eenhands-vaders.

Lijden Zweedse vaders aan een slecht evenwichtsgevoel of luiheid, waardoor ze de kar met twee handen moeten vasthouden? Zijn ze verslaafd aan suiker zodat ze de hele dag door caffè latte en kanelbulle willen eten? Of zijn mannen in Nederland zo anders gewired in hun hoofd  dat ze op een andere manier omgaan met een kinderwagen?

Geen Nederlandse overheidsinstantie, Eurostat of Eurobarometer hebben dit kennelijk onderzocht.

Even voor de transparantie: Mijn hierboven genoemde empirische onderzoek voldoet niet aan wetenschappelijke eisen. Het is een heel willekeurig en niet-representatieve selectie van respondenten geweest. En erger nog: Ik heb het  niet echt aan de doelgroep zelf gevraagd. Vooral omdat ik geen vaders met kleine kinderen ken.

Dat vraagt allemaal om een shout-out aan juist die mensen: Waarom lopen jullie rond met één hand aan de kinderwagen? Ik weet het - not all men! Maar jij weet net zo goed als ik dat het een ding is.

Ik vraag dit zonder oordeel. Misschien dat niet-vaders iets van jullie kunnen leren.